تاثیر خستگی بر یادگیری احترازی غیر فعال و بر هم کنش آن با داروی سیمواستاتین در موش های صحرایی نر نژاد ویستار

سابقه و هدف: در تحقیق حاضر، اثرات خستگی بر یادگیری احترازی غیر فعال و برهم کنش آن با داروی سیمواستاتین که دارای اثرات نورون زایی می باشد در موش های صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این تحقیق تجربی، 40 سر رت نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 350- 300 گرم به چهار گروه تقسیم شدند: گروه کنترل: رت های دست نخورده،گروه شم: دریافت کننده حلال (سالین) و گروه های تجربی 1 و 2 که به ترتیب حلال ( سالین ) و داروی سیمواستاتین به میزان mg/kg1 به مدت 35 روز از طریق گاواژ دریافت کردند و در معرض شنای اجباری قرار گرفتند (10n=). سپس تست های رفتاری با استفاده از دستگاه یادگیری احترازی غیر فعال (pal ) انجام گرفت و هورمون های کورتیزول و تستوسترون سنجش شد. یافته ها: خستگی میزان یادگیری را در گروه تجربی 1 کاهش داد (001/0>p)، در حالی که سیمواستاتین در گروه تجربی 2 یادگیری را در مقایسه با گروه های کنترل، شم و تجربی 1 افزایش معنی داری داد (001/0>p). همچنین خستگی در اثر شنای طولانی مدت، کاهش معنی دار هورمون تستوسترون (001/0>p) و افزایش معنی دار هورمون کورتیزول (001/0>p) گروه های تجربی را نسبت به گروه کنترل و شم نشان داد. نتیجه گیری: خستگی در اثر شنای طولانی مدت، موجب کاهش یادگیری می شود، در حالی که داروی سیمواستاتین در جلوگیری از کاهش یادگیری و حافظه در رت های خسته موثر است.